این روزها ی قدسی و این شب های مقدس

  این روزها ی» قدس» ی  و این شب های مقدس

——————————-

 ۱.  تا آنجا که ، مورد وفاق ِ عمومی است ، خواسته ی اصلی مردم فلسطین  ،  بودن ِ آن ها در کشوری است که وجود داشته است  و مردم فلسطین خود را از آنِ  آن کشور می دانند و  می خواهند به آن بر گردند  . روزانه ، مردمانی از فلسطین ، برای رسیدن به این خواسته  ،  از تن و جان ِ خود  می گذرند و منادی این استدلال اند که نبودن ،  از  بودن ِ در کشوری نامشروع  ، بهتر است  .  استدلالی که  یاد آور ِ  این مصرع ِ  مشهور  شاهنامه  است   : » چو ایران نباشد ،  تن ِ من مباد .. «

۲. به زعم من – که همه چیز  را  فلسفی-منطقی  می بینم –  روز قدس ، روزی برای آزاد سازی فلسطین ،  دفاع از مبارزات مردم فلسطین  و حتی روزی  علیه اسرائیل نیست .  بلکه  روز قدس روزی برای  یاد آوری مسئله فلسطین است .  یعنی روز قدس ، روزی است که  مقاومت ِ مردم فلسطین برای رسیدن به خواسته هایشان ،  به افکار عمومی یادآوری می شود . به تعبیر دیگر ، راهپیمایی روز قدس ،  دفاع از یک موضع سیاسی نیست ،  بلکه  تاکید بر یک مسئله حقوق ِ بشری است و  اگر  غیر از این باشد ، به مثابه دخالت در حق ِسرنوشت  دیگران  و یا دخالت در امور داخلی کشوری دیگر است  و طبیعتاً مردود است .

۳. تا آنجا که مورد وفاق عمومی است ، خواسته ی اصلی جنبش ِ سبز ،  برخورداری از حق رای در سرزمینی است که وجود دارد و آن را از آن ِ خود می داند و خود را برای حکومت بر آن ذیحق می شمارد . جنبشِ سبز  برای رسیدن به این خواسته ، راهپیمایی ِ سکوت  برگزار می کند و  سران ِ این جنبش از  آبروی خود مایه می گذارند ، مبادا در طلب ِ این خواسته ،  سرزمین آنان به باد رود  . تن و جانی هم  که از  مردمان ِ جنبش سبز ستانده شده  و خونی هم اگر رفته ، بخاطرِ حفظ ایران و  ماندن ِ این سر زمین است .گویی رفتار جنبش سبز  منادی  مصرع ِ نه چندان مشهوری از شاهنامه است که : » به ایران نباشد ، تن ِ من مباد .. » 

۴.  طرفه حکایتی است ، این روزها ی قدسی  و این شب های مقدس .  مردم ایران  که هر سال  در روز ِ قدس ،   رفتار ِ  دولتمردان ِ اسرائیل  و  مسئله  فلسطین و مقاومت ِمردم ِ فلسطین را به جهانیان یادآوری می کردند ، اکنون  برای یادآوری  خواسته ی خود به دولتمردان خویش ،  در انتظار ِ روز قدس اند .  تلخوش  روایتی است ،  مقاومت ِ  مردم ایران و مردم فلسطین  ! دولتمردان ایران کار را به جایی رسانده اند  که  جهانیان باید مسئله  ایران و مقاومت ِ مردم ایران  را به آنان یادآوری کنند .  مشکوک  شباهتی است ، شباهت ِ ایران  زمین و  سرزمین ِ مقدس ! شباهتی که  صاحب ِ شاهنامه ، تنها  به دو حرف راوی آن است …* 

باری ، -به زعم من که همه چیز را فلسفی – منطقی  می بینم  – ، باید به این همه شباهت شک کرد.

————————————-

*  منظور تفاوت معنا داری  است  که در دو مصرع یاد شده وجود دارد . این دو مصرع اگر چه در ظاهر بسیار شبیه اند و تنها در ۲ حرف آغازین  متفاوتند ،  اما  اختلاف معنا در آنان بسیار است . دقت کنید :

چو ایران نباشد ، تن من مباد …… بدین بوم و بر زنده یک تن مباد

به ایران نباشد ،  تن من مباد  ……. چنین  دارم از موبد پاک یاد