ولایت فقیه ، تصویری که آتش گرفت …

نظام ِ فاتح فعلی محصول نبوغ و ابتکار شخص امام و متکی  و مخصوص به خود ایشان است . با توجه به اعتقاد و اخلاص و اطاعتی که نسبت به امام ابراز می گردد، این نظام قبایی است که به قامت و تن ایشان دوخته شده است… به نظر نمی آید نه هیچ شخص دیگری دارای چنین سوابق و اقتدار و ابتکار باشد و نه برای هیچ شخص دیگری چنین ارادت و اطاعتی ابراز شود.

(مهدی بازرگان ، انقلاب ایران در دو حرکت)

..

از اقتدار  ِ معنوی  تا  قدرت ِ نظامی

اقتدار ِمعنوی آیت الله خمینی ، برخاسته از جایگاه  فقهی و شخصیت کاریزماتیک  او بود  .  این اقتدار به اتفاق ِ  انقلاب اسلامی  ،  به قدرت سیاسی ِ روح الله خمینی رسمیت داد .  سالها بعد ، هاشمی رفسنجانی ،  با یک شعبده بازی سیاسی ،  این جایگاه رسمی و قدرت سیاسی را   به علی خامنه ای امانت داد تا خود وارث ِ اقتدار ِ امام  باشد .  آغاز  اصلاحات ، پایان ِ اقتدار ِ  هاشمی بود .  اقتدار فروکاسته ای که سهم  اندکی از آن به  اصلاحات و به رهبری اصلاحات رسید  و ته مانده ی آن هم ،  با حذف اصلاح طلبان و کودتای ِ 22 خرداد  نابود شد  .

هم اکنون علی خامنه ای با همه ی آن  قدرت  سیاسی  و جایگاه رسمی تنها مانده است . قدرتی که  بیش از هر چیز مدیون ِ شعبده بازی هاشمی رفسنجانی و قانون مداری ِ خاتمی است ،  در دستان کسی مانده است که  شناخت و رفتارِ ِ درستی نسبت به بانیان آن ندارد و چون توان ِ حمل ِ آن را ندارد ،  در حال ِ تقلیل آن به یک قدرت ِ نظامی ِ  است .

از حلقه ی یاران تا  دسته ی کارفرمایان

یاوران ِ  آیت الله خمینی ، مردان مبارزی بودند که چه بسا سابقه ی سیاسی و مبارزاتی آنان بیش از خود آیت الله بود .از رفتگانی چون  مرحوم طالقانی ، مرحوم  بازرگان  ، مرحوم سحابی و مرحوم بهشتی  تا  حلقه ی زنده ای  چون هاشمی رفسنجانی ، میرحسین موسوی ، مهدی کروبی و محمد خاتمی  و دیگران ،  توانستند  به خوبی ، سپر محکمی برای قدرت و اقتدار ِ امام باشند . مهدی بازرگان  با پذیرش «نخست وزیری »  سهم ِ بزرگی در تثبیت جمهوری اسلامی داشت و   هاشمی رفسنجانی  با جانشینی فرماندهی کل قوا  بار بزرگی را در  جنگ تحمیلی  به دوش کشید . «حلقه ی یاران ِ»  خمینی  نام ِ  بامسمایی است که چون حلقه ای امام ِ خود را در میان گرفته بودند و به بهای جان ِ خود او را پاس می داشتند .

از طرفی دیگر اطراف ِ علی خامنه ای را  ، نه یاران ، که کارفرمایانی  فرا گرفته اند که تنها  چشم  طمع به  نام و قدرت و جایگاه او دارند . مجتبی خامنه ای  در آرزوی مرگ پدر بسر می برد . احمدی نژاد ، به هر بهانه ای  «نام» او را  کنار  می زند و تنها  در تنگناها  به او پناه می برد . مصباح ِ یزدی ، خودش را در او می بیند و  لاریجانی ها ،  سالیان ِ  محرومیت ِخود را در کنارش جبران می کنند . وزن ِ سرداران  ِ خامنه ای  هم بیشتر از آن است که بخواهد به فرمان ِ او در نبردی حاضر شوند .

از سیاست ِ دینی تا دین ِ سیاسی

مرجعیت ِ  فقهی آیت الله خمینی در حوزه ی علمیه  غیر قابل انکار و حتی بی رقیب بود .  حریت ِ دینی   آیت الله خمینی  برای  روشنفکران » پیام آور ِ عزت مسلمین »  بود و   «سیاست  دینی » ِ آیت الله خمینی ،  نمود ِ عینی ِ «جمهوری اسلامی  » در مناسبات ِ  داخلی و خارجی  .

از طرفی ، «انتساب»  یک شبه ی   پیشوند ِ  آیت الله هی  به حجت الاسلام  خامنه ای ،  تنها محصول ِ «انتصاب»  ناگهانی ِ او به مقام رهبری بود  تا  علی خامنه ای نمود ِ عینی و نماد تاریخی ِ  «دین سیاسی » باشد .  حوزه ی علمیه  در خصوص ِ علم ِ علی خامنه ای ،  قرار را بر اقرار  ترجیح داد . روشنفکران هم  او را حامل ِ » استبداد دینی » خواندند و به عواقب ِ  «قرائت  ِ  فاشیستی از دین »  هشدار دادند .

تصویری که آتش گرفت …

باری  . ساده تر ببینیم . انتشار عکسی از علی خامنه ای ، هنگام  سیگار کشیدن و   پیپ چاق کردن    در کنار انتشار  صورت ِ  خونین ِ  ندا آقا سلطان  و چهره ی مغموم ِ  زید آبادی  کافی است  ،  تا تصویر ولایت ِ فقیه آنچنان در ذهن ِ  عامه ی مردم آتش بگیرد ، که خاکستر شدن ِ  ژست های ِ  هالیوودی  و چهره ی گریم کرده و لب های روژ لب کشیده ی  یک پیرمرد ِ  هفتاد و چند ساله  خاطر  کسی را آزرده نکند ..

منبع :  خودنویس نویسنده : سارا زرتشت