نظر رهبری

“نظر رهبری”   به جـــــایِ  ” حکم حکومتی”

—————————————————-

 ”حکم حکومتی ” اصطلاحی است  جعلی که برای دستور های فراقانونی  مقام محترم رهبری به کار می رود . این اصطلاح در قانون اساسی  و سایر قوانین مصوبه مجلس وجود ندارد و  اساساً  ماهیت آن بر قانون و قانون گذار مبهم است .   ظاهر مذهبی و فقهی این واژه برای آن مقبولیتی نسبی فراهم کرده است .  در وضعیت بحرانی امروز ، تعداد  دستورهای غیر قانونی رهبر  روز به روز بیشتر و استفاده از این واژه نیز  فراگیر شده است .

ویژگی ها : تعبیر «نظر ِ رهبری »  برگرفته از اصل ۵۷  قانون اساسی است که می گوید قوای سه گانه زیر نظر رهبری نظام فعالیت می کنند . لذا منع قانونی ندارد . بار سیاسی آن بسیار اندک است . هم چنین جایگاه  «نظر» با «حکم» به لحاظ قانونی متفاوت است و تبعات اجتماعی و سیاسیِ  استفاده از اصطلاحِ » نظر رهبری » نیز ، بسیار کمتر از » حکم حکومتی «است . هم چنین نظر رهبری ناظر به نظر رهبر فعلی است ، اما حکم حکومتی می تواند ناظر به یک مرجع صدور حکم و واضع قانون برای همیشه باشد . 

بیشتر بدانیم :   (حداقل)  نخستین بار ، آقای مهدی کروبی ، رئیس مجلس ششم – بسیار ناشیانه –   از تعبیر » حکم حکومتی » استفاده کرد و بر اساس آن ،  طرح اصلاحی قانون مطبوعات  در نطفه خفه شد و یکی از موثرترین حرکات اصلاح طلبی در ایرانِ پس از انقلاب عقیم ماند  . این اصطلاح برای بار دوم به کمک رهبری نظام آمد ، تا اعتراض و استعفای  دسته جمعی نمایندگان مجلس ششم را  مهار کند . جایگاه بری از نقد مقام محترم رهبری ، برای این واژه مصونیتی ایجاد کرد تا از نقدِ جدی  حقوق دانان دور بماند  و مجلس خبرگان نیز در این باره ، غفلت ورزید و سکوت کرد .  این واژه هم اکنون مجالی برای دخالت های فراقانونی رهبری در اموری  شده است که مطابق قانون اساسی در حیطه وظایف و اختیاراتِ اجرایی ایشان نیست  و تکیه گاه مغلطات قانونی  طرفداران  حکومت اسلامی شده است . از آن زمان تا کنون  این واژه هر بار از دموکراسی سهمی می گیرد و به پای دیکتاتوری  قربانی می کند  و طرفه آن که ، در سهم خواهی بسیار زود  به سراغ موضعین ِ و مغفولین ِ از آن رفته است .

 سایــر :  قبل از انقلاب 57 ،  و در نظام شاهنشاهی ،   شاه نیز می توانست فرامین غیر قانونی خود را ابلاغ نماید . این فرامین را  » اوامر ملوکانه » می گفتند و لازم الاجرا بودند . جالب است بدانید شاه نیز خود را سایه خداوند بر روی زمین می دانست . مصراع و تعبیر مشهور فردوسی » چه فرمان ایزد چه فرمان شاه »  راوی دردناک  توجیه دینی و خداوند گونه قدرت شاهی  در ایران زمین از دیر باز است …